Για μία ακόμη φορά, σε μία προεκλογική περίοδο, οι Έλληνες της Θράκης, χριστιανοί και μουσουλμάνοι, ένοιωσαν να ξεφτιλίζεται η εθνική τους αξιοπρέπεια, ένοιωσαν μειονότητα μέσα στην ίδια τους την πατρίδα και αγανάκτησαν, βλέποντας τους τεμενάδες των εκπροσώπων της Πολιτείας προς τα όργανα του τουρκισμού στην περιοχή.
Αυτή τη φορά μάλιστα, η υποτέλεια και ο ραγιαδισμός είχαν την εικόνα ανώτερης θεσμικής εκπροσώπησης, όπως τουλάχιστον προέκυψε από τη συνάντηση του υπουργού και βουλευτή Ξάνθης Σ. Ξυνίδη, με τον «ντεμέκ» εκλεγμένο τουρκομουφτή Ξάνθης Α. Μετέ! Μία συνάντηση που όχι μόνον είχε ως αποτέλεσμα, μετά από πολύ καιρό να ψηφιστεί μαζικά από τους μουσουλμάνους στην Ξάνθη ο υποψήφιος δήμαρχος του ΠΑΣΟΚ, αλλά και να αναδειχθεί ουσιαστικά ο ιμάμης του χωριού Ωραίο ως ο … ηγέτης των μουσουλμάνων της Ξάνθης!
Και μπορεί μεν ο εκλεκτός του ΠΑΣΟΚ να μην κατάφερε ούτε με αυτόν τον τρόπο να κερδίσει τις εκλογές, υπολειπόμενος μόλις κατά 87 ψήφους του αντιπάλου του (σε έναν Δήμο που επί σειρά ετών έδινε «σταλινικά» ποσοστά στον υποψήφιο της ΝΔ!), έγινε όμως σαφής η διαφαινόμενη από καιρό βούληση της κυβέρνησης Γ.Α.Παπανδρέου, να προχωρήσει σύντομα στην αναγνώριση της νομιμότητας των τουρκομουφτήδων, δηλαδή να καθιερώσει την εκλογή των μουφτήδων της Θράκης!
Το τραγικότερο συμπέρασμα, όμως, από την όλη εκλογική διαδικασία στην περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης, που προέκυψε έπειτα από τις αλλεπάλληλες υποχωρήσεις και κινήσεις μικροπολιτικής σκοπιμότητας των ελλαδικών μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων, είναι ότι πλέον ολόκληρη η περιφέρεια είναι όμηρος των βουλήσεων και των επιδιώξεων του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής. Αυτό είναι κάτι που το είχαμε επισημάνει από τον καιρό της δημιουργίας των υπερνομαρχιών, αλλά και στη συνέχεια με τη θεσμική εκλογή του περιφερειάρχη. Από τότε πέρασαν πάνω από 15 χρόνια. Αν η θέσπιση των υπερνομαρχιών ήταν ένα προσωρινό αναγκαίο μέτρο και υπήρχε σχεδιασμός μίας εθνικής πολιτικής αντιμετώπισης της τουρκικής προκλητικότητας, με αποφασιστικά χτυπήματα στην υλοποίηση των επιδιώξεών της, τότε θα το καταλαβαίναμε.
Αποδείχθηκε όμως, ότι τόσο αυτά όσο και η θέσπιση του περίφημου πλαφόν του 3% για να μπει ένα κόμμα στη Βουλή, δεν ήταν τίποτε άλλο από έναν πονηρό τρόπο συνδιαλλαγής των ελλαδιτών πολιτικάντηδων με τους εκπροσώπους του τουρκικού επεκτατισμού στη Θράκη. Φτάσαμε έτσι, μερικές χιλιάδες μουσουλμανικές ψήφοι του νομού Ροδόπης, ελεγχόμενες από το τουρκικό προεξενείο, να καθορίζουν το τελικό αποτέλεσμα στους 5 νομούς της περιφέρειας! Και όσο αυτή η τακτική συνεχίζεται, τόσο θα οδηγεί σε υποχωρήσεις και τετελεσμένα γεγονότα, που θα διαμορφώνουν μία μη αναστρέψιμη με ομαλό τρόπο κατάσταση.
(Δημοσιεύθηκε στὴ στήλη μου «Λόγια σαταράτα», στὴν ἐφημερίδα «Στόχος», τὴν Πέμπτη 18/11/2010)
