Disaster Porn από τους... πορνοστάρ της καταστροφής

γράφει ο Δημήτρης Παπαγεωργίου

Πριν από μερικές εβδομάδες τα αμερικανικά ΜΜΕ αποφάσισαν να στρέψουν την προσοχή τους στο πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας. Πριν απ' αυτό, ασχολήθηκαν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο με τον σεισμό στην Αϊτή. Τότε, στην εκπομπή του Λάρι Κινγκ - ίσως θέλοντας να ξεχωρίσει ή να προκαλέσει - χαρακτήρισε την κάλυψη των γεγονότων του σεισμού και της μετέπειτα κατάστασης ως «Disaster Porn». Δηλαδή, πορνό - καταστροφής, καυτηριάζοντας την εμμονή των μέσων να παρουσιάζουν το δράμα και την καταστροφή ως αξιοθέατο προς τέρψι του μέσου τηλεθεατή.
Όχι, δεν πρόκειται να επιχειρήσω έναν συσχετισμό με το γνωστό DVD της κ. Αλεξανδράτου, αν και πραγματικά φάνηκε αυτή η σύμπτωση ως ένα είδος κοσμικής φάρσας. Αυτό, το οποίο ήταν πραγματικά αξιοπερίεργο ήταν η στάση των ελληνικών ΜΜΕ, που πραγματικά «μαϊμούδησαν» με απίστευτο τρόπο τους τελευταίους μήνες το είδος που χαρακτηρίσθηκε ως «Disaster Porn». Από τη μία να ωρύονται, καλώντας την κυβέρνηση να πάρει μέτρα και μόλις λίγα δευτερόλεπτα μετά να σπαράζουν για τις επιπτώσεις των μέτρων και την δύσκολη κατάσταση εις την οποία περιέρχεται η ελληνική κοινωνία.
Δεν έχω κάποιον άλλο τρόπο να χαρακτηρίσω αυτήν τους την στάση παρά ως «Disaster Porn». Τα μέσα έχουν μετατρέψει την οικονομική κρίση σε ένα τσίρκο, το οποίο κάθε μέρα σερβίρεται στους δέκτες των τηλεοράσεών μας. Ναι, η οικονομική κρίση είναι μία πραγματικότητα. Πραγματικά, καλούμαστε να ζήσουμε, να επιβιώσουμε με λιγότερα. Η οικονομία όμως - η πραγματική οικονομία και όχι οι αλχημείες των αριθμών, είναι πάνω απ' όλα θέμα ηθικού. Και απ' ό,τι αντιλαμβάνομαι είναι ακριβώς το ηθικό των Ελλήνων που έχει μπει στο στόχαστρο με αφορμή την οικονομική κρίση.
Θέλουν να μετατρέψουν τους Έλληνες σε πλάσματα υπάκουα, επαίτες, που θεωρούν ότι η ίδια η επιβίωσή τους εξαρτάται από τις προθέσεις των αγορών, των απρόσωπων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και να τους μετατρέψουν από κύριους της γης τους σε ικέτες που θα υποχωρούν σε όλα για να διατηρήσουν το δικαίωμα να υπάρχουν.
Στόχος τους είναι να αγοράσουν την σιωπή και την συνενοχή μας με κάποια γυαλιστερά μπιχλιμπίδια, τακτική συνηθισμένη εδώ και αιώνες προς τους... ιθαγενείς. Να μας μετατρέψουν σε άβουλους παρατηρητές της καταστροφής της κοινωνίας μας υπό τον φόβο της «μεγάλης καταστροφής». Δεν μπορεί, φυσικά, κανείς να προσπεράσει τις ευθύνες των Ελλήνων για την σημερινή κατάσταση. Τις ευθύνες όχι μόνον των πολιτικών αλλά και των ιδίων των συμπολιτών μας, που σφυρίζοντας χαρούμενα προσδέθηκαν στο άρμα του συστήματος, ελπίζοντας να «τρουπώσουν» στο δημόσιο.
Αυτό που χρειάζεται όμως η χώρα για να βγει από αυτό το τέλμα της οικονομικής κρίσεως δεν είναι τα στραγγαλιστικά μέτρα που έχουν στο μυαλό τους αυτοί που θέλουν να μας μετατρέψουν σε «εξαρτώμενα». Αυτό που χρειαζόμαστε δεν είναι οι τσιρίδες των δήθεν υπερασπιστών του λαού που δεν διστάζουν να προστατεύσουν καρκινωματικές καταστάσεις. Μόνη λύση είναι η ριζική αλλαγή της νοοτροπίας του Νεοέλληνα. Ο επαναπροσδιορισμός των προτεραιοτήτων του. Να ξεφύγουμε από την διεφθαρμένη «version» του «american dream» και να επανανακαλύψουμε την έννοια της κοινότητας και της πρωτογενούς παραγωγής. Να αποκτήσουμε το επιθετικό πνεύμα που μας ταιριάζει. Να αποδώσουμε μεγαλύτερη αξία στην χειρονακτική εργασία, στον χειροτέχνη και στον χειριστή, στον έμπορο απ' ό,τι στον δημόσιο υπάλληλο. Και πάνω απ' όλα να καταλάβουμε ότι μόνο βασιζόμενοι στις δικές μας δυνάμεις θα ορθοποδήσουμε.
Όταν οι γονείς θα σταματήσουν να συμβουλεύουν τα παιδιά τους να γίνουν μοντέλα ή διαγωνιζόμενοι σε «reality» θα έχουμε κάνει το πρώτο βήμα. Όταν θα σταματήσουν να τους λένε να επιλέξουν μία σχολή για την επαγγελματική τους αποκατάσταση, το επόμενο. Και όταν οι ίδιοι οι νέοι θα σταματήσουν να ονειρεύονται να γίνουν συνταξιούχοι, θα είμαστε στον σωστό δρόμο. Αλλά πώς θα γίνουν όλα αυτά, όταν κάθε μέρα από τους τηλεοπτικούς μας δέκτες παρελαύνουν οι πορνοστάρ της καταστροφής; Αυτοί που μας λένε ότι πρέπει να γίνουμε «καλά παιδιά» για να μην καταστραφούμε, για να μας δανείσουν οι διεθνείς τοκογλύφοι.
Θα μου πουν ότι είμαι χαζός και δεν καταλαβαίνω το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα. Θα τους πω: Στα κομμάτια κι αυτοί και το σύστημά τους! Ζούσαμε και πριν απ' αυτό. Θα επιβιώσουμε και μετά απ' αυτό. Ζαλισμένοι από το φουκουγιαμικό ή μαρξιστικό «τέλος της ιστορίας», δεν θα το αντιληφθούν. Με τον ίδιο τρόπο που ο Έλληνας αγρότης δεν μπορεί να αντιληφθεί το γιατί τον συμφέρει να πετάει τα φρούτα του αντί να τα πουλάει.
Καιρός όμως, το τσίρκο να τελειώνει και οι καταστροφολόγοι να γυρίσουν στις επαύλεις, που έκτισαν με τα κλεμμένα.