Από την ιστοσελίδα του Αθανάσιου Κατσιμπέλη
Πύργος 6 Φεβρουαρίου 2011
Θεοφιλέστατε, αιδεσιμότατοι, κύριε Πρόεδρε του Συλλόγου των εν Ηλεία Γορτυνίων, μέλη του Δ.Σ, κύριοι εκπρόσωποι των αρχών, κυρίες και κύριοι
Συγκεντρωθήκαμε σήμερα στο Ναό της Αγίας Κυριακής Πύργου με πρωτοβουλία του ιστορικού μας συνδέσμου των εν Ηλεία Γορτυνίων, ενός συλλόγου με υπεραιωνόβια παρουσία στα Ηλειακά δρώμενα, σε ένα Πανηλειακό θρησκευτικό μνημόσυνο για την ανάπαυση της ψυχής του Μεγάλου μας Εθνικού ήρωα, του γορτύνιου προγόνου μας Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.
Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ήταν ο αρχιστράτηγος της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 κι έμεινε γνωστός στην ιστορία και με το προσωνύμιο «ο Γέρος του Μοριά». Είναι ίσως ο μόνος από τους μεγάλους αγωνιστές της εθνεγερσίας, που από την πρώτη στιγμή συνέλαβε το πραγματικό νόημα της Επαναστάσεως. Την έβλεπε σαν πανεθνικό ξεσήκωμα ενός σκλαβωμένου πανάξιου και ιστορικού Έθνους, γι΄ αυτό, όταν απευθυνόταν στους πολεμιστές του τους προσφωνούσε ΕΛΛΗΝΕΣ. Επεδίωκε μ΄ αυτή την τιμητική ονομασία να τους συνειδητοποιήσει την κληρονομική τους μεγαλοσύνη και να τους τονίσει την υψηλή τους αποστολή.
Όπως διηγείται ο ίδιος στα «Απομνημονεύματά» του, γεννήθηκε στις 3 Απριλίου 1770, κάτω από ένα δέντρο στο βουνό Ραμαβούνι της Μεσσηνίας. Η καταγωγή του ήταν από το Λιμποβίσι Αρκαδίας. Εκεί, κυνηγημένος από τους Τούρκους, έφτασε το 1536, ο γενάρχης των Κολοκοτρωναίων, ο Τριανταφυλλάκος Τσεργίνης.
Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης έγινε μέλος της Φιλικής Εταιρίας το Δεκέμβριο του 1818. Ο Βλαχογιάννης περιέγραψε τα χαρακτηριστικά του ως εξής: «'Οψη αδύνατη και μαυρειδερή, μάτια βαθουλά, ματιά σκληρή και δυνατή, μεγάλο μουστάκι μαύρο, γερακωτή μεγάλη μύτη, μαλλιά μακρυά κυματιστά. Μικρό κόκκινο φέσι στραβοφορεμένο. Τέλος, πρόσωπο που χτυπάει και ξαφνιάζει και που του κάκου θα γύρευε κανείς να βρη σ' έναν Ευρωπαίο το ταίρι του».
Όλοι όσοι τον εγνώριζαν βεβαιώνουν ότι ο Κολοκοτρώνης ήταν ηγετική φυσιογνωμία και άριστος ρήτορας, βρισκόταν δε πάντα στην πρώτη γραμμή της μάχης.
Διορίστηκε τον Απρίλιο του 1821 από τους οπλαρχηγούς της Γορτυνίας αρχιστράτηγος της επαρχίας Καρύταινας, νίκησε τους Τούρκους στο Βαλτέτσι, κυρίευσε την Τρίπολη (1821), κατέλαβε την Ακροκόρινθο (1822), διέλυσε στα Δερβενάκια τη στρατιά του Δράμαλη και στη συνέχεια εισήλθε νικητής στο Ναύπλιο. Αργότερα περιέπεσε σε δυσμένεια και φυλακίστηκε, αλλά ο Κουντουριώτης αναγκάστηκε, παρά τον απηνή διωγμό εναντίον τού Κολοκοτρώνη και των στελεχών του από αυτήν ακριβώς την κυβέρνηση, να τον διορίσει το 1825 αρχηγό των επιχειρήσεων κατά του Αιγύπτιου Ιμπραήμ. Ο αρχιστράτηγος επιδόθηκε σε πόλεμο φθοράς εναντίον του τουρκο-αιγυπτιακού στρατού, επειδή δεν ήταν δυνατόν να αντιμετωπίσει κατά μέτωπο τις υπέρτερες δυνάμεις του εχθρού. Συνέχισε δε να πολεμάει μέχρι το 1827.
Ο Θ.Κολοκοτρώνης δεν είναι άσχετος με την Ηλεία και τον Πύργο. Υπήρξε συνάδελφος στη Ζάκυνθο και προσωπικός φίλος με τον Πύργιο μαχητή Χαράλαμπο Βιλαέτη. Όταν μετέβαινε στη Ζάκυνθο, σύμφωνα με προφορική παράδοση της περιοχής μας, προσκυνούσε τον Άγιο Χαράλαμπο που είχαν φέρει από την σημερινή Βόρεια Ήπειρο οι Βιλλαέτες ή Βιλαϊτες.
Η μεγάλη σημασία του Κολοκοτρώνη για την Ελλάδα και την Ευρώπη γενικότερα, προκύπτει από το γεγονός ότι ηγήθηκε άτακτων, απείθαρχων και ανεκπαίδευτων ανδρών, χωρίς οργανωμένη υποστήριξη ενός συγκροτημένου κράτους και αντιμετώπισε πολλαπλάσιες δυνάμεις εχθρικών στρατευμάτων. Με αυτές τις πενιχρές προϋποθέσεις δημιούργησε ο Κολοκοτρώνης το πρώτο σημαντικό και, όπως φάνηκε από τις εξελίξεις, αποφασιστικό ρήγμα στο εσωτερικό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ενάντια στις επιταγές της «Ιεράς Συμμαχίας» που είχε θεσπίσει κανόνες ειρήνης και υποταγής, μετά τις τυχοδιωκτικές περιπέτειες του Ναπολέοντα.
Μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια (1831) διετέλεσε ο επωνομαζόμενος «Γέρος του Μωριά» μέλος της κυβερνήσεως, η οποία όμως σύντομα διαλύθηκε και ο ίδιος φυλακίστηκε. Στα χρόνια του Όθωνα (1833) φυλακίστηκε για άλλη μια φορά ο Κολοκοτρώνης και το 1834 παρεπέμφθη σε δίκη, όπου καταδικάστηκε σε θάνατο! Ο Όθωνας του έδωσε όμως χάρη και τον διόρισε σύμβουλο της επικρατείας.
Ήταν 4 του Φλεβάρη 1843,όταν ο Γέρος άφησε την πρόσκαιρη ζωή για να περάσει στους Αθανάτους.
Η είδηση του θανάτου του συγκλόνισε ολόκληρη την Ελλάδα. Ο κόσμος σταμάτησε τις δουλειές του, έκλεισαν τα μαγαζιά και συνέρρεαν στηνοικεία του στρατηγού. Μέσα στο πλήθος του κόσμου ήσαν παλιοί φίλοι, εχθροί, συναγωνιστές πάρα πολλοί Αρκάδες και γενικά αρκετοί Μοραϊτες. Τον έντυσαν με τη στολή του του Αντιστράτηγου, του έζωσαν το σπαθί που είχε απ όταν ξεκίνησε για τον Αγώνα από την Σκαρμαδούρα της Μάνης,του φόρεσαν τσαρούχια και τον απίθωσαν στην κάσα βάζοντας κάτω από τα πόδια του μια τουρκική σημαία.
Η πομπή κατέβηκε από την οδό Ερμού και μετά την νεκρώσιμη ακολουθία η σωρός και ο κόσμος κατευθύνθηκαν προς το νεκροταφείο,αφού πρώτα έχει περάσει μπροστά από το παλάτι. Ορίζεται τριήμερο δημόσιο πένθος.
Πάνω από το φρεσκοσκαμμένο μνήμα ο Σούτσος με φωνή που έτρεμε και μάτια πλημμυρισμένα δάκρυα αρχίζει το λόγο του:
-Έλληνες! Ανήρ Μέγας Τελεύτησε!
Στο τέλος, ήχος κανονιών σκεπάζει τα πάντα: τα λόγια του Σούτσου, τα κλάματα, το φτυάρισμα του χώματος .
Ένας ήχος αγαπητός και γνώριμος στον ΆΝΔΡΑ που στάθηκε από τις μεγαλύτερες μορφές του δέκατου ένατου αιώνα και η μεγαλύτερη μορφή της ελληνικής επανάστασης.
"Όταν αποφασίσαμε να κάμομε την επανάσταση,αναφέρει ο ίδιος ο Γέρος στο λόγο που εκφώνησε στο λόφο της Πνύκας, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα, ούτε πως δεν έχομε άρματα, ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις, ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε « Πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα», αλλά, ως μία βροχή, έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και οι κληρικοί, και οι προεστοί, και οι καπεταναίοι, και οι πεπαιδευμένοι, και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό, και εκάμαμε την Επανάσταση".
Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ήταν ο άνθρωπος που έφερε τη λευτεριά. ΕΝΑΣ άνθρωπος, ένας μαχητής αρκούσε για να Ενθουσιάσει τους ραγιάδες, ενάντια στον φόβο, την ηττοπάθεια, την υπεροπλία και υλική ισχύ των αδίκων, την προδοσία των ημετέρων.
Δεν ήταν υπεράνθρωπος, έγινε απλώς αυτό για το οποίο πολεμούσε. Τι ήταν αυτό; Μα το είπε ο ίδιος ξεκάθαρα:
“Για του Χριστού την πίστη την αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία”
Ευχαριστώ τον εκλεκτό συνάδελφο και φίλο Γεώργιο Κουρκούτα για το πολύτιμο υλικό που με διέθεσε από τη σχετική με το θέμα αρθογραφία του και τον φίλο Ανδρέα που με βοήθησε να καταλάβω τι ήταν πράγματι ο Κολοκοτρώνης.
