Το άρθρο είναι από τον Ελεύθερο Κόσμο
Είναι εν τέλει, απελπιστικά και αφόρητα κουραστικό, ολόκληρο το πολιτικό σύστημα να μην μπορεί να ανατρέψει να νικήσει την αριστερή ιδεολογική κυριαρχία.
Πολιτικοί και πολιτευόμενοι, αρθρογράφοι και δημοσιογράφοι, ψηφοφόροι και υπερασπιστές, ενεργοί και θεωρητικοί αντίπαλοι, από όλο το πολιτικό και ιδεολογικό φάσμα της χώρας μας, αδυνατούν να σπάσουν τα ιδεολογικά φράγματα και συμπλέγματα, της ευρύτερης αριστεράς. Από του κεντροαριστερούς σοσιαλδημοκράτες έως τους επαναστάτες της κακιάς ώρας, οι αριστεροί παρελαύνουν στις ζωές μας, ως οι απόλυτοι υπερασπιστές της. Η συμπεριφορά της ευρύτερης αριστεράς θυμίζει μάλλον περασμένα μεγαλεία της. Ή αλλιώς η αριστερά επαναφέρει τις παλαιές τακτικές της. Από χυδαιολογίες και ψεύδη στον κοινοβουλευτικό της λόγο, από ιδεολογική τρομοκρατία στα πανεπιστήμια και τα σχολεία, φτάνει στις βίαιες συγκρούσεις, τις επιθέσεις με βόμβες και όπλα και την χρήση μηχανισμών προπαγάνδας. Ακόμα και επιθέσεις με καδρόνια σε 83χρονους καθηγητές. Στο στόχαστρο της; Άπαντες, όλος ο πολιτικός και ιδεολογικός κόσμος της χώρας βυθίζεται αργά και σταθερά στον βούρκο της αριστερόστροφης θέασης των πραμάτων, συμπαρασύροντας μαζί τους το μέλλον της νεολαίας.
Η δειλία και φτωχή επιχειρηματολογία του πολιτικού κόσμου , από τους κεντρώους έως και του ακροδεξιούς, γίνεται αντιληπτή αν παρατηρήσουμε πως το ΚΚΕ θεωρεί ως αντικομουνιστή, τον Κύριο. Πάγκαλο! Κανένας πολιτικός σχηματισμός δεν αναλαμβάνει με σθένος την ευθύνη, όχι απλά να επιχειρηματολογήσει ενάντια στην πολυμορφική αριστερά, αλλά να την εκμηδενίσει πολιτικά! Χαρακτηριστικό παράδειγμα το ΛΑΟΣ, που προ μερικών ετών αρνήθηκε να υπογράψει το αντικομουνιστικό μνημόνιο , για να μην αναφερθώ και σε άλλους σχηματισμούς και σας ρίξω την ψυχολογία. Η δε πολιτική ορολογία, την οποία χρησιμοποιούν ενίοτε οι αντίπαλοι της, είναι ακόμα και αυτή αριστερό προϊόν.
Η Ελλάς πλέον, είναι η μόνη σύγχρονη Δυτική χώρα η οποία έχει αριστερή τρομοκρατία, ισχυρές αριστερές πολιτικές δυνάμεις και σχεδόν καμία πολιτική δύναμη και ιδεολογική τάση, δεν έχει το θάρρος να την αντιμετωπίσει στα ίσα. Το παράδοξο; Η αριστερά ποτέ δεν κατάφερε να προσεγγίσει με ρεαλισμό τα προβλήματα του τόπου, ποτέ δεν δημιούργησε λύσεις στα προβλήματα και ποτέ δεν αποτέλεσε κυρίαρχη και εξουσιαστική πολιτική δύναμη. Και όμως η ιδεολογική της κυριαρχία, είναι αναμφισβήτητη και ολοφάνερη.
